(Μια ιστορία άκρως αληγορική μα επίκαιρη και βγαλμένη από τη σύγχρονη πραγματικότητα. Σε ύφος άκρως λαϊκό όπως και αρμόζει σε τέτοιες ισ...
Με λένε Πανιώνιο και είμαι ψαράς. Ταπεινό επάγγελμα θα μου πείτε, όμως να ξέρετε ότι από τα «ταπεινά» ψάρια μου έχουν φάει όλοι οι «μεγάλοι», άλλες φορές πληρώνοντας και άλλες όχι, καθότι οι «μεγάλοι» έχουν αυτή την ιδιότητα, να τρώνε δηλαδή χωρίς να πληρώνουνε. Εγώ πάλι, κοιτάω να μη μπλέκω με τέτοιες λατσόνες, γιατί σε αυτού του τύπου τον κόσμο ξέρω ότι με βλέπουν σαν ταπεινό αλλά με καθαρό κούτελο και έτσι θέλω να παραμείνω για δαύτους. Μακριά και αγαπημένοι δηλαδή για να’χουμε καλό λογαριασμό...
Εδώ και κάμποσο καιρό, μέσα στη φτώχεια μου είχα και ένα τυχερό. Βρήκα μια γυναίκα – όλη η σημασία της λέξεως. Η «ζαργάνα» μου η Σου-σού (έτσι ήθελε να την φωνάζω) ήρθε μια μέρα και έφερε απρόσμενη χαρά και τύχη στη ζωή μου. Και εκεί που ζοριζόμουνα αν θα τα καταφέρω, όλα αρχίσαν να πηγαίνουν καλύτερα: η ζωή μου, οι ψαριές μου, τα λεφτά μου, βρέθηκα να τα φέρνω βόλτα, γιατί όπως λένε στη ζωή τό’να φέρνει τ’ άλλο. Η Σου-σού μου στη μέση όλωνε αυτών με πρόσεχε και με είχε κορώνα στο κεφάλι της. «Πανιώνιε μου» και «Πανιώνιέ μου» με ανέβαζε και με κατέβαζε...
Τσιμπιώμουνα να καταλάβω αν ζούσα αυτό το θαύμα ή κοιμόμουνα τον ύπνο του δικαίου. Πιάστηκα που λέμε και έγινα ξαφνικά ξακουστός ψαράς, εκεί που με είχαν όλοι ξεγραμμένο. Μέχρι και στα μεγάλα σαλόνια, αυτά της δήθεν «ευρωπαϊκής τάξης» με καλέσανε να πάω με τα ψάρια μου, αλλά εγώ δεν πήγα γιατί ήθελα να’μαι εντάξει στο σπιτικό μου, νοικοκυρεμένος, πριν πάρω σβάρνα τέτοια σαλόνα. Θα πάω την άλλη φορά, γιατί τώρα τακτοποιήθηκα θαρρώ.
Δεν ξέρω αν το θαύμα ήρθε από τη Σου-σού μου ή μόνο από τύχη, ή επειδή είμαι καλός ψαράς ή εντάξει τύπος, ή όλα μαζί. Ξέρω μονάχα πως από όταν μπήκε η Σου-σού στη ζωή μου όλα πήγαν καλά!
Μα είναι τώρα κάτι μέρες, που κάτι μου καίει τα σωθικά. Βλέπεις η Σου-σού, μέχρι πρότεινος το κορίτσι της γειτονιάς, την είδε μεγάλη κυρία. Θες που πιάστηκα και έκανε λίγο τη μόστρα της, θες από γυναικεία...ματαιοδοξία που λένε, τα μυαλά της πήραν αέρα, όπως όλωνε σχεδόν των γυναικών σα βρούνε την ευκαιρία. Και μου’πε «Πανιωνάκη φεύγω, βρήκα άντρα περιωπής, να με προσέχει τα μάλα και όχι ψαρά, να βρωμάν τα χέρια του ψαρίλα...».
Και εκεί που τσιμπιώμουνα για το θαύμα πού’γινε, τσιμπιώμουνα να δω αν άκουσα καλά...Ανταλλάξαμε κάτι κουβέντες – άκου να με πει εμένανε «Πανιων-άκη» - και τελικά την έστειλα στην ευχή, να βρει αυτό που θέλει. Αν η γυναίκα αδερφέ μου στραβώσει, διώχτηνε γρήγορα μη φας το κέρατο. Και ‘γω το κούτελό μου το θέλω καθαρό...
Όσο για τη Σου-σού; Έμαθα ότι ούτε μέρα δεν τηνε κράτησε ό «περιοπής»...Ψάχνει τώρα άντρα και γύρεψε να μου ξαναχτυπήσει την πόρτα. Μα μήτε ζωγραφιστή δε θέλω να τηνε δω ξανά. Βλέπω να τηνε πασάρει ο «περιωπής» στο δουλικό του το γερο-Πλατανιά...
Πίσω στα παλιά λοιπόν, ξανά από την αρχή να φτιάξω τη ζωή μου. Τουλάχιστον απ’ όλο αυτό έμεινε ότι τακτοποίησα το σπιτικό μου και τώρα όλα τα κορίτσια της γειτονιάς με γλυκοκοιτάνε...
Αυτά σας τα λέω φίλοι μου για να βάλετε μυαλό και να προσέχετε το κούτελό σας. Γυναίκες σαν τη Σου-σου θα πάνε και θα έρθουνε, έτσι είναι σήμερα ο κόσμος. Το κούτελό σας και τα μάτια σας όμως...
Αναγνώστης: Πάντα Πανιώνιος - Λισαβόνα
Δεν υπάρχουν σχόλια