Βήμα λαού: Το μέταλλο μεγάλης ομάδας

“Μπίλι... έχω ανατριχιάσει ρε μ....! Πόσο καιρό έχουμε να ζήσουμε αυτήν την ατμόσφαιρα εδώ μέσα; Τι στιγμές ζούμε ρε σύ;” Έλεγα στον...

“Μπίλι... έχω ανατριχιάσει ρε μ....!

Πόσο καιρό έχουμε να ζήσουμε αυτήν την ατμόσφαιρα εδώ μέσα; Τι στιγμές ζούμε ρε σύ;”

Έλεγα στον φίλο μου τον Βασίλη και του έδειχνα το χέρι μου για να δει την τρίχα μου. Όχι απλά κάγκελο, αλλά να φτάνει στο σαγόνι μου από την συγκίνηση. Κοιτούσα γύρω μου κι έβλεπα τους οπαδούς μας σε τέτοια έκσταση που δεν την είδα ούτε με τον Ολυμπιακό. Έβλεπα την “3” γεμάτη κι όλο το γήπεδο με πολύ κόσμο και μάλιστα με κόσμο παθιασμένο.

Και ρωτούσα τον εαυτό μου, γιατί να μην είμαι τόσο συγκινημένος; Είμαι δεύτερος, κερδίζω άνετα έναν άλλο διεκδικητή της 2ης θέσης, είμαι ανάμεσα σε κόσμο συγκλονιστικό που δείχνει στους Ξανθιώτες διεκδικητές πως είναι να είσαι δεύτερος με 500 οπαδούς και πως είναι να είσαι δεύτερος ανάμεσα σε χιλιάδες παθιασμένο κόσμο, με την σιγουριά για την ομάδα του να γίνεται σπίθα μεγάλο ευχαριστώ. Μαζί μ' αυτούς νιώθω τεράστιος, όχι απλά μεγάλος.

Ευχαριστώ θερμά τους Πανιώνιους του καναπέ που άφησαν το τηλεκοντρόλ στο τραπεζάκι και βοήθησαν μαζί με τους μόνιμους ήρωες οπαδούς-ακόλουθους της ομάδας να κάνουμε την έδρα μας μετά από πολύ καιρό καυτή και εορταστική.

Όλοι μαζί λοιπόν ήμασταν όχι ο 12ος παίκτης έτσι απλά, ήμασταν τα γάντια του Γαννιώτη που τα έβγαλε όλα. Ήμασταν το πόδι του Κόρμπου που έστειλε με παλικαρίσιο τρόπο την μπάλα στα δίχτυα. Ήμασταν η φωνή του προπονητή, στα μπράβο του Σιώπη που έπαιρνε ακόμα και κεφαλιές!

Ήμασταν η νίκη η ίδια. Ήμασταν άλλη μία σελίδα ζώσας ιστορίας. Ήμασταν το μεγάλο όνομα του Πανιωνίου. Ήμασταν εμείς!!!

Ευχαριστώ άλλη μία φορά από καρδιάς!

Αναγνώστης: Δημήτρης Γκαραβέλας

Περιμένουμε πάντα και τα δικά σας άρθρα-σχόλια-απόψεις στο εξής E-mail: panionianea@gmail.com.