Ο Πανιώνιος όπως τον έζησα... Εκδρομές με συνομήλικους φίλους στις περισσότερες αντίπαλες έδρες της επαρχίας και χωρίς…χρήματα για το «...
Εκδρομές με συνομήλικους φίλους στις περισσότερες αντίπαλες έδρες της επαρχίας και χωρίς…χρήματα για το «όπου κι αν παίζεις, μαζί σου πάω». Ενασχόληση με την ΠΑΕ Πανιώνιος σε τέσσερις διαφορετικές διοικήσεις. Ο Παντελής Τσιλαλίδης «κουβαλά» πολλές εμπειρίες και εικόνες, ως απλός φίλαθλος και ως διοικητικός παράγοντας στον Πανιώνιο που αγάπησε, με αφορμή τα «κυανέρυθρα» χρώματα του, τον Στάθη Χάϊτα και πάνω από όλα, τον Μιχάλη Σταματελάτο.
«Στην περιοχή του Κουκακίου που γεννήθηκα, υπήρχε μεγάλο «ρεύμα» Πανιώνιων, μετά το ’48, γιατί από μια ομάδα την Θύελλα που έπαιζαν ο Τσολιάς, ο Βενετσάνος και άλλοι καλοί παίκτες, έφυγαν ομαδικά και πήγαν στον Πανιώνιο. Το ίδιο συνέβη με τον Στάθη Χάιτα από τον Εθνικό Κουκακίου. Στην πλατεία Γαργαρέτα, στο Κουκάκι, «μύριζε» πολύ Πανιώνιο από τους φιλάθλους που κατηφόριζαν την Συγγρού και πήγαιναν στο γήπεδο, σε κάθε εντός έδρας παιχνίδι. Δεν ήταν μόνο ο Πανιώνιος της Νέας Σμύρνης. Μέχρι την ηλικία των 11 χρόνων, με πήγαιναν συγγενείς και φίλοι στον Φωστήρα, αλλά στον τελικό του ’67, ο αδελφός του Στάθη, ο Νίκος με πήγε στην Νέα Φιλαδέλφεια και επειδή μου άρεσε ο Μπάμπης, αλλά περισσότερο μου άρεσαν τα χρώματα του Πανιωνίου, έγινα και Πανιώνιος. Από τότε, η μητέρα μου γιατί ο πατέρας μου έλειπε λόγω επαγγέλματος από την Ελλάδα για αρκετούς μήνες, με πήγαινε στο γήπεδο με το λεωφορείο 31/58 και ευχαριστιόμουν από την ατμόσφαιρα 20.000 θεατών και το ποδόσφαιρο που βλέπαμε. Όταν μετακόμισα στον Νέο Κόσμο, έγινα «θαμώνας» της πλατείας και άρχισα η παρέα με τον Παναγιώτη Τσιάπη, τον Κώστα Γιαννακόπουλο, τον Χάρη Γαλανίδη και άλλους πολλούς. Στο γήπεδο καθόμασταν κάτω από το ρολόι που ήταν χειροκίνητο από τον Ζήση. Όταν έχανε ο Πανιώνιος στο σκορ, το ρολόι πήγαινε…πιο αργά και όταν κέρδιζε…βιαζόταν από τον χειριστή του!» θυμάται ο Παντελής που έχει «αποβληθεί» από την κερκίδα γιατί ήταν «αδιάβαστος»!
«Ο Χάρης Οικονομίδης «έφτιαχνε» την εξέδρα με τα συνθήματα. Μια φορά, φωνάζαμε ένα σύνθημα, αλλά είχα ξεχάσει ένα στιχάκι και μου λέει: Φύγε από το γήπεδο και να έρθεις διαβασμένος στο επόμενο παιχνίδι για να ξέρεις τις λέξεις. Με «ψάρωσε» και το έμαθα απέξω όλο το σύνθημα»!
Το «αβγό», ο «Τούρκος» και οι κοπάνες για εκδρομές
Δυο εκδρομές από τις πολλές που έκανε ο μελαμψός Τσιλαλίδης, του έχουν μείνει αξέχαστες για την κατάληξη τους.
«Ήμουν 15 χρόνων και μου προτείνει ο Γιάννης Παπαθανασίου, το «αβγό» όπως το αποκαλούσαμε, να πηγαίναμε με το τρένο στην Λάρισα, όπου έπαιζε ο Πανιώνιος. Και με ποια λεφτά θα πάμε; Και τι θα πω στην μάνα μου; τον ρώτησα. Θα πεις ότι έρχεσαι στο σπίτι μου να μείνεις και θα φύγουμε. Λεφτά έχω μόνο για τα εισιτήρια να πάμε. Θα δούμε πως θα μπούμε στο γήπεδο ήταν η απάντηση του. Πήρα το κασκόλ μου και όταν μπήκαμε στο τρένο για καλή μας τύχη, συναντήσαμε τον συγχωρεμένο τον Πέππο. Εσείς πως φύγατε από τα σπίτια σας, ρε; Το ξέρουν οι γονείς σας ότι πάτε στην Λάρισα; Όχι του λέμε και δεν έχουμε λεφτά. Μας πήρε υπό την προστασία του, ήταν και «θηρίο» στο σώμα και μας πήγε να φάμε, ενώ μας πλήρωσε και τα εισιτήρια του αγώνα. Όταν τελείωσε το παιχνίδι, όμως, ο Πέππος είχε φύγει. Πήγα με τον Γιάννη, έξω από τα αποδυτήρια και περιμέναμε τους παίκτες. Όταν βγήκε ο Χάιτας με ρώτησε πως έφτασα στην Λάρισα και του είπα να για το πρόβλημα της επιστροφής. Ζήτησε από τον Μωραϊτέλη και τους άλλους παίκτες και έτσι επιστρέψαμε με το τρένο. Οι γονείς μας δεν έμαθαν ποτέ ότι ταξιδέψαμε στην Λάρισα.
Μια άλλη φορά, ο Τάσος Δεβελίογλου, ο «Τούρκος», με παρεκίνησε για ταξίδι στην Καστοριά. Πήγαμε αρχοντικά με αεροπλάνο στην Θεσσαλονίκη και το ΚΤΕΛ στην Καστοριά. Όμως δεν υπολογίσαμε την ώρα επιστροφής με το λεωφορείο και μάθαμε ότι έπρεπε να φύγουμε στο…ημίχρονο για το τελευταίο λεωφορείο. Συμφωνήσαμε με τον Τάσο ότι δεν θα αφήναμε τον αγώνα στην…μέση. Πήγαμε έξω από τα αποδυτήρια, με βλέπει ο Μάρκοβιτς και αφού του εξήγησα το πρόβλημα, μου είπε να επιστρέψω με την ομάδα μέχρι την Θεσσαλονίκη. Όμως, δεν είχε δει τον «Τούρκο», ο οποίος χωρίς να το ξέρω, πήγαινε στις προπονήσεις όλη την εβδομάδα και έβριζε τον Μάρκοβιτς!!
Λέει ο συγχωρεμένος ο Μάρκοβιτς: Εσύ Παντελή να έρθεις. Αυτός δεν θα μπει στο λεωφορείο. Δεν μπορώ να αφήσω τον φίλο μου του απάντησα και ενώ η άλλη λύση ήταν να πηγαίναμε στο αστυνομικό τμήμα για δωρεάν διανυκτέρευση. Δεν ανεβήκαμε στο λεωφορείο, αλλά μας είδε ο Δημήτρης Μαυρίκης και παρενέβη: Μίστερ, τα παιδιά είναι Πανιώνιοι και ήρθαν τόσα χιλιόμετρα να μας δουν. Θα τους πάρουμε μαζί. Και έτσι γυρίσαμε. Και από τέτοια περιστατικά, ο Μητσάρας θα είναι «ριζωμένος» στις καρδιές όλων των Πανιώνιων. Μεγάλη καρδιά».
Και από το περιβάλλον των «κυανέρυθρων» φιλάθλων, ο Παντελής Τσιλαλίδης, βρέθηκε σε ηλικία 23 χρονών, δίπλα στον Μιχάλη Σταματελάτο, αρχικά στο ίδιο κατάστημα της τράπεζας, καθώς τον είχε ζήτησε ο ίδιος.
«Εκείνες τις εποχές, οι παρέες των Πανιωνίων, έδινε αλληλοβοήθεια μεταξύ μας και σε δουλειές. Ο Λάκης Παπαδημητρίου, με είχε προτείνει στον Σταύρο Γαλλή, πατέρα του Φάνη και του Κώστα και δούλεψα στην εταιρία φωτιστικών. Το ’83 είχα αρχίσει να εργάζομαι στην τράπεζα και άλλοι Πανιώνιοι, είπαν στον Σταματελάτο να με ζητούσε στο κατάστημα της πλατείας γιατί ήταν υποδιευθυντής. Από τότε με τον Μιχάλη ζούσαμε σαν οικογένεια. Έβλεπε περισσότερες ώρες εμένα από την γυναίκα του, τον Ερμιόνη. Μου πρότεινε να ασχοληθώ με τα ερασιτεχνικά τμήματα που είχε αναλάβει ο Γιάννης Γαβριηλίδης και έτσι άρχισα να κάνω τις δεύτερες και τρίτες δουλειές για την ομάδα.
Ο Σταματελάτος ήταν πρόεδρος της ΠΑΕ για 4 χρόνια. Είχαμε αξιοπρεπέστατη ομάδα και ανταγωνιστική. Είχε συνεργάτες, ακραιφνείς Πανιώνιους, όπως ο συγχωρεμένος ο Αμανίτης που ήταν γενικός αρχηγός, ο Γιώργος Δέδες, ο Γιώργος Σκρέκης, ο Ανδρέας Καρουσάτος και τον Καλογερά που έψαχνε για ταλαντούχους παίκτες. Πέραν όσων έκανε για την ομάδα, είχε βρει έκταση για προπονητικό κέντρο. Ήθελε να το ονομάσει «Πανιώνια πολιτεία» και έλεγε, πάντα, ότι αν είχαμε δικό μας προπονητικό κέντρο, ο Πανιώνιος θα άλλαζε επίπεδο. Θα έβγαζε κάθε χρόνο, 3-4 παίκτες γιατί θα είχε μεγάλη δεξαμενή καλλιέργειας παικτών».
«Ο Μιχάλης αρνήθηκε να γινόταν «δορυφόρος» ο Πανιώνιος»
Η κατάληξη της διοικητικής ενασχόλησης του αείμνηστου Μιχάλη Σταματελάτου με την ΠΑΕ Πανιώνιος, είναι γνωστή. Ο Τσιλαλίδης θυμάται το προτελευταίο βράδυ, πριν την έναρξη της ανακριτικής διαδικασίας για την χρηματοδότηση του Πανιωνίου από την τράπεζα.
«Ποτέ δεν ήθελε να ξέρω τι έκανε στην τράπεζα για τον Πανιώνιο κι ας ήμασταν τόσες ώρες μαζί. Μου είχε πει μόνο την φράση που ακούω ακόμα στα αυτιά μου: Στον Πανιώνιο δεν δανείζουμε. Προσφέρουμε. Μου έχει σημαδέψει την ζωή ο Μιχάλης. Το προτελευταίο βράδυ, πήγαμε βόλτα στο Καβούρι με τον κουνιάδο του και τον Παναγιώτη Τσιάπη. Τότε δεν υπήρχαν κινητά τηλέφωνα. Μας είπε ότι είχε κάνει ραντεβού μ’ έναν ενδιαφερόμενο για να αγόραζε την ΠΑΕ και να τακτοποιούσε όλο το χρηματικό έλλειμα της τράπεζας, ώστε ο Μιχάλης να απέφευγε το κακούργημα της απιστίας. Μας είπε την απάντηση που είχε δώσει: Έχω δυο βιολογικά παιδιά και ένα τρίτο παιδί, τον Πανιώνιο. Δεν πουλάω κανένα από τα παιδιά μου!
Καταλάβαμε ότι θα «έπινε μέχρι τον πάτο όλο το ποτήρι της πίκρας» και έτσι έγινε. Ο ίδιος ενδιαφερόμενος αγοραστής, όμως, με τον ίδιο μπροστινό, εμφανίσθηκαν λίγους μήνες αργότερα και τελικά άλλοι που ήταν στην διοίκηση έδωσαν τον Πανιώνιο στον Μοβσεσιάν. Το σκάνδαλο Κοσκωτά ακούμπησε και τον Πανιώνιο και έτσι φτάσαμε στον υποβιβασμό του ’91. Και την προηγούμενη χρονιά είχαμε κινδυνέψει και μας περίμεναν στην…γωνία, άλλες ομάδες για να μην έχουμε δεύτερη ευκαιρία.
Κι αν ήταν ο Σταματελάτος, το ’91, δεν θα «πέφταμε». Όπως το πέτυχε και το ’84, στο μπαράζ της Λάρισας, με τα Γιάννινα. Προστάτευε την ομάδα και όταν έμαθε κάτι άσχημο για έναν σπουδαίο παίκτη που είχε κάνει μεταγραφή ο ίδιος, δεν δίστασε να τον διώξει.
Προσωπικά, είχα υποστηρίξει την επιλογή της οικογένειας Νικολούζου που ήταν γνωστή Πανιώνια οικογένεια, αλλά εκεί που δεν ήθελε ο Σταματελάτος να καταλήξει ο Πανιώνιος, παρά την «αγχόνη» που είχε πάνω από το κεφάλι του, τον έστειλαν άλλοι χωρίς πίεση. Ο Σταματελάτος θα «καθάριζε» τότε και δεν θα «τραβιόταν» δέκα χρόνια μετά. Δεν οικιοποιήθηκε ούτε μια δραχμή. Μέχρι και τα 18 εκ. της επιχορήγησης τα επέστρεψε στην τράπεζα.
Με την λογική, όποιος κι αν ήταν σε τόσο δύσκολη θέση, μπορεί να έστελνε τον Πανιώνιο στην Γουαδελούπη…
Όταν ο Μιχάλης πήρε την απόφαση να μην πουλήσει τον Πανιώνιο και να «θυσιαστεί» προσωπικά και οικογενειακά για ό,τι έκανε, κατάλαβα την φράση του περί δανεισμού και προσφοράς. Όταν άρχισε η εκτέλεση της ποινής του, τον είχαν επισκεφθεί όλοι οι παίκτες. Ο Μαυρίκης, ο Νόνι, ο Εμβολιάδης, ο Μανίκας. Τα παιδιά του. Τους είχαν ζητήσει να του πουν ότι ήθελα να τον επισκεφθώ και εγώ. Η απάντηση του ήταν αρνητική. Να πείτε στον Παντελή ότι δεν θέλω να με δει σε αυτή την θέση. Το άφησα για μικρό διάστημα και τελικά πήγα. Όταν με είδε, έφυγε από το επισκεπτήριο! «Τέρας» αξιοπρέπειας και όσα ακούστηκαν στους επικήδειους αντιστοιχούσαν στο μέγεθος της προσφοράς. Και για την συγνώμη του Πανιωνίου προς τον Μιχάλη που είχε πει ο Γιώργος Κουτελάκης στον επικήδειο του, ήταν η ιστορική δικαίωση της αυταπάρνησης του.
Ο Μιχάλης βοήθησε και στο μπάσκετ. Ερχόταν ο Παύλος Κορκίδης στην τράπεζα και ο Σταματελάτος είχε βοηθήσει εν μέρει στις μεταγραφές του Σερέτη, του Παύλου και του Καραμανώλη».
«Mea culpa» η ενασχόληση το ’12-Δεν είπαν την πραγματικότητα
Κι αν η συνεργασία του Τσιλαλίδη με τον Σταματελάτο έχει μόνο θετικές μνήμες, η ανταπόκριση του στο κάλεσμα της διοίκησης του Βασίλη Τσάβαλου ήταν «τραυματική». εμπειρία.
«Μου ζήτησε ο Τσάβαλος να βοηθήσω και έκανα λάθος που τον εμπιστεύτηκα, γιατί δεν μου είπε για την πραγματικότητα που επικρατούσε. Γινόταν κακή διαχείριση από την διοίκηση και ύστερα από το πρώτο εξάμηνο ήθελα να παραιτηθώ. Με σταμάτησε ο Αντώνης Μανίκας που είχε φτάσει στο σημείο από εργαζόμενος να βάζει και χρήματα. Ο Αντώνης μου είχε πει χαρακτηριστικά: Αν φύγουμε και εμείς οι δυο, θα τα διαλύσουν όλα. Έδιωξαν τον Νίκο Παντέλη στις δυο τα ξημερώματα, κάποιοι που ήταν τελείως περαστικοί από τον σύλλογο. Απαξίωσαν τον Ζαμάνη που και στο παρά πέντε, ευτυχώς, ανέλαβε η επιτροπή σωτηρίας με Ζαμάνη, Σκούρα, Παρασκευόπουλο.
Είχα φύγει το ’14 και επέστρεψα το ’15 έως το ’18. Το φέρνω βαρέως στον εαυτό μου, γιατί από την διοίκηση Σταματελάτου, ως βοηθός του Παναγιώτη Αμανίτη και όταν έχεις συνεργαστείς και συμβιώσεις στον Πανιώνιο με τον Γιώργο Κουτελάκη που «τραβούσε το καρό», τον εξαίρετο Στέφανο Μουστάκη, τον Κίμωνα Μαγκριώτη, τον Πάνο Χρηστίδη, τον Γιάννη Πάλλα που πρόσφεραν με όλες τις προσωπικές, οικονομικές δυνάμεις τους, τον Κώστα Τσολακάκη με τα καλά και τα άσχημα του, βρέθηκα μαζί με άσχετους που πέρασαν, δεν…ακούμπησαν και κόντεψαν να αφήσουν μη αναστρέψιμες καταστάσεις...
Ο Πανιώνιος είναι τόσο μεγάλη ομάδα που όσοι τον υπηρετήσαμε, είμαστε πολύ μικροί μπροστά του…».
Δεν υπάρχουν σχόλια