Ο Σάκης Καρύδας μπορεί να μην αγωνίστηκε τις τελευταίες εβδομάδες για τον Πανιώνιο, αλλά ποτέ δεν έφυγε από το «σώμα» αυτής της ομάδας, ...
Πώς είναι να βοηθάς μία ομάδα να εκπληρώσει ένα στόχο που είχε τον χαρακτήρα μίας «ιερής αποστολής»;
Ήταν ακριβώς όπως το είπες, μία ιερή αποστολή κι ευτυχώς καταφέραμε να την φέρουμε εις πέρας σε ένα πολύ δύσκολο πρωτάθλημα, κάτι για το οποίο είμαστε πολύ χαρούμενοι. Είναι χαρά όλων μας που βοηθήσαμε την ομάδα να επιστρέψει, εκεί όπου πραγματικά της αξίζει κι εύχομαι αυτή η καλή πορεία που κάναμε φέτος, να συνεχιστεί και του χρόνου στην Α1.
Πώς είναι να ζεις καθημερινά αυτή την πίεση που φέρνουν αυτές οι μεγάλες επιδιώξεις και πώς τη διαχειρίζεσαι;
Όταν έρχεσαι σε μία ομάδα, όπως ο Πανιώνιος, η πίεση γίνεται αυτόματα μεγάλη. Έχω μάθει, όμως, στην πίεση, καθώς όταν θέλεις να κάνεις πρωταθλητισμό, επιβάλλεται να νιώθεις αυτό το συναίσθημα, από την πρώτη προπόνηση του καλοκαιριού μέχρι τον τελευταίο αγώνα της σεζόν. Ο πρωταθλητισμός είναι δύσκολος και σε «κυνηγά» συνέχεια, ιδιαίτερα όταν παίζεις για ένα τόσο ιστορικό σωματείο. Η διαχείριση που μπορείς να κάνεις, είναι να προσπαθείς καθημερινά στην προπόνηση και να υπάρχει ένα καλό «κλίμα», κάτι που επίσης είχαμε, για να πετύχεις το στόχο σου.
Τι είναι αυτό που έκανε τόσο εύκολο το έργο σας κόντρα στον Δούκα;
Τα παιδιά έδωσαν πραγματικά τον καλύτερο εαυτό τους και ήταν σε τρομερή κατάσταση. Πιστεύω πως ήταν το καλύτερο φετινό μας παιχνίδι. Μπήκαμε πολύ δυνατά και έβλεπα στα μάτια τους, ότι το παιχνίδι θα κυλούσε πολύ καλά. Η ενέργεια, το πάθος και η καρδιά που δείξαμε, αποτέλεσαν κάτι το συγκινητικό, γιατί άλλωστε αυτά τα στοιχεία σου δίνουν τις νίκες σε τέτοιου είδους ματς, πέρα από την προπόνηση και το καλό σκάουτινγκ. Δείξαμε ότι το θέλαμε πιο πολύ.
Πόσο σημαντικός ήταν ο ρόλος που έπαιξε η στήριξη του κόσμου σας; Ήταν ένας από τους λόγους που φτάσατε στην άνοδο;
Ο ρόλος του κόσμου είναι πάντα σπουδαίος για κάθε ομάδα, αλλά στην περίπτωση του Πανιωνίου σου έρχεται ανατριχίλα. Όταν, λοιπόν, αυτός ο κόσμος στέκεται δίπλα σου, σε κάνει να αισθάνεσαι τέλεια. Για να το κατανοήσεις καλύτερα, από εκεί που είναι να αποδώσεις στο 9/10, με αυτόν τον κόσμο φτάνεις σε βαθμό να αποδίδεις στο… 200/10. Στήριξαν από την αρχή της χρονιάς την ομάδα κι εμείς τους κάναμε υπερήφανους. Θα είναι σίγουρα χαρούμενοι να δουν ξανά την ομάδα στην Α1.
Οι συμπαίκτες σου, σου αφιέρωσαν την νίκη και την άνοδο. Ποιο ήταν το πρώτο πράγμα που σκέφτηκες, βλέποντας αυτή την αγάπη γύρω από το πρόσωπό σου;
Ό, τι κι αν πω για τους συμπαίκτες μου και όλο το staff είναι λίγο. Από τη στιγμή που χτύπησα, ήταν πάντα δίπλα μου. Μου τηλεφωνούσαν, έρχονταν στο σπίτι μου και πραγματικά με έχουν κάνει να κλάψω από την τόσο δυνατή συγκίνηση που μου έχουν προσφέρει. Μου είπαν, όντως, πως θα έπαιρναν το πρωτάθλημα και για εμένα, ενώ λίγο πριν αρχίσει το παιχνίδι με τον Δούκα, μου είπαν «μην ανησυχείς, η νίκη είναι αφιερωμένη σε σένα». Μπορεί, πράγματι, αυτό να έδωσε στα παιδιά ένα κίνητρο παραπάνω, με αποτέλεσμα να φτάσουμε σε μία μεγάλη νίκη. Είμαι πολύ χαρούμενος που αυτοί οι παίκτες είναι συμπαίκτες μου. Είναι όλοι τους καλά παιδιά, με καθέναν να στηρίζει τον άλλο, κάτι που φάνηκε λόγω του γεγονότος πως αντέξαμε τα πάντα και φτάσαμε στο στόχο μας. Αξίζουμε πολλά μπράβο για αυτό.
Πόσο δύσκολο ήταν να μην μπορείς στις τελευταίες αγωνιστικές να βοηθήσεις την ομάδα;
Τα συναισθήματα ήταν πολύ σκληρά. Από τη στιγμή που χτύπησα και κατάλαβα ότι είχα πάθει ζημιά, ήταν πολύ δύσκολο να διαχειριστώ αυτή την κατάσταση. Σκεφτόμουν πως το παιχνίδι που έπαιξα τότε ήταν το τελευταίο μου και από τότε έχω στενοχωρηθεί πάρα πολύ που δεν μπόρεσα να βοηθήσω. Βρίσκομαι, πλέον, σε περίοδο ανάρρωσης, αλλά το μυαλό μου ήταν πάντα σε εκείνη τη στιγμή. Έχω παίξει σε πολλά κρίσιμα παιχνίδια, σαν αυτά που παίξαμε τις τελευταίες αγωνιστικές, και αυτά τα ματς είναι πολύ όμορφα για κάθε αθλητή, όταν τα βιώνει. Δυστυχώς, η μοίρα δε με άφησε να παίξω, αλλά δεν μπορούσα να μην πάω στο γήπεδο, για να πανηγυρίσουμε στα τελευταία πέντε λεπτά, παρότι πονούσα.
Εσύ πού αφιερώνεις προσωπικά αυτή την επιτυχία;
Την αφιερώνω σε όλους, όσοι έχουν σταθεί όλα αυτά τα χρόνια δίπλα μου, και ιδιαίτερα στα δύσκολα. Ξέρουν πολύ καλά ποιοι είναι. Κυρίως, όμως, θέλω να την αφιερώσω στη γυναίκα μου και τον γιο μου, στον οποίο υποσχέθηκα πως του χρόνου θα είμαι γερός, για να του προσφέρω περισσότερες επιτυχίες, κάτι που θα αποτελεί το μεγαλύτερο κίνητρό μου. Πάντα από πίσω μας υπάρχουν πολλά πρόσωπα, φίλοι, άνθρωποι δικοί μας που μας αγαπάνε και το ίδιο ισχύει και στη δική μου περίπτωση, όπως έχω διαπιστώσει.
Θα ήθελες να είσαι παρών στην πρόκληση της Α1;
Εννοείται πως θα ήθελα να είμαι παρών την επόμενη σεζόν και να φοράω την φανέλα της ομάδας στην Α1. Από τον Αύγουστο του 2016, όταν πρωτοήρθα στην ομάδα, κατάλαβα πόσο σπουδαία τιμή είναι να παίζεις για τον Πανιώνιο, ενώ θα ήταν μεγάλη χαρά μου να τελειώσω την καριέρα μου σε αυτή την ομάδα. Θυμάμαι μία εποχή παλιότερα, όπου είχα σχεδόν συμφωνήσει με τον Πανιώνιο, αλλά δυστυχώς «ναυάγησαν» οι διαπραγματεύσεις. Είχα, όμως, ευτυχώς μία δεύτερη ευκαιρία.
Υπήρξε κάποια στιγμή που φοβηθήκατε για το στόχο της ανόδου, όταν έγιναν μερικές «στραβοτιμονιές» που έφεραν πιο κοντά τους διώκτες σας, ενώ ήσασταν μπροστά σε όλη τη διάρκεια του πρωταθλήματος;
Σε ένα τόσο δύσκολο πρωτάθλημα σαν αυτό της Α2 δεν υπάρχει φόβος, αλλά θα έλεγα ότι το πιο δύσκολο πράγμα που έχεις να διαχειριστείς, είναι σίγουρα το να είσαι πρώτος όλη την χρονιά κι εμείς ήμασταν συνέχεια σε αυτή τη θέση, αλλά ξέρεις πως κάποια στιγμή θα χάσεις και δε γίνεται να μείνεις αήττητος μέχρι το τέλος. Θεωρώ, πως το οικογενειακό μας «κλίμα» που υπήρξε ακόμη και σε δύσκολες ημέρες, ήταν αυτό που μας έβγαλε στον «αφρό».
Πότε αισθάνθηκες απόλυτη σιγουριά, ότι η άνοδος δεν χάνεται;
Σιγουριά είχα από την πρώτη στιγμή που ήρθα στην ομάδα, δεν πέρναγε από το μυαλό μου πως δε θα κερδίζαμε την άνοδο, αν και αυτό μπορεί να σχετίζεται με το ότι είμαι εγωιστής (γέλια). Πάντα θέλω να τα καταφέρνω και είμαι χαρούμενος που έκανα το ίδιο με τους συμπαίκτες μου φέτος. Ήρθαμε όλοι σε μία πολύ μεγάλη ομάδα και είμαστε «διπλά» ικανοποιημένοι, καθώς εκτός της ανόδου σαν γεγονός από μόνη της, φέραμε μία ιστορική ομάδα εκεί όπου ανήκει.
Υπήρχε κάτι που είχατε πει μεταξύ σας πριν από την αρχή της χρονιάς ή κατά τη διάρκεια της, το οποίο σας έκανε να είστε τόσο προσηλωμένοι στο στόχο σας;
Με τα παιδιά είχαμε δημιουργήσει μία εξαιρετική σχέση. Δεν ήταν και λίγες οι περιπτώσεις, όπου βγαίναμε ακόμη και τις Κυριακές μετά τα παιχνίδια, για να φάμε όλοι μαζί. Στη συνέχεια, σκεφτόμασταν κάθε αγωνιστική το παιχνίδι που είχαμε μπροστά μας και το πιο σημαντικό γεγονός, ήταν η επικοινωνία που είχαμε μεταξύ μας. Πήγαμε βήμα-βήμα και κάνοντας το ταμείο, είδαμε πως σε ένα τόσο δύσκολο πρωτάθλημα κάναμε μόλις τέσσερις ήττες και πανηγυρίσαμε μία μεγάλη άνοδο.
Δεν είναι καλό να αναφερόμαστε σε συγκεκριμένους παίκτες, αλλά ο μοναδικός συνδετικός κρίκος της περσινής ομάδας με την φετινή, ήταν ο Νίκος Μίχαλος. Πόσο μεγάλη σημασία είχε η δική του παρουσία, στο να κατανοήσετε εσείς ως καινούργιοι παίκτες του Πανιωνίου, το διακύβευμα της αποστολής σας;
Δεν χρειάζεται να πούμε πολλά για τον Νίκο. Είναι ένας άνθρωπος που πραγματικά με έχει συγκινήσει με τη στάση του από την αρχή της χρονιάς, βλέποντας τόσους νέους παίκτες να έρχονται σε μία ομάδα όπου εκείνος βρισκόταν ήδη. Εκείνος μας έβαλε πολύ γρήγορα στο «πνεύμα» του συλλόγου και βοήθησε όλα τα παιδιά ξεχωριστά στη διάρκεια της σεζόν. Εγώ, προσωπικά, θέλω του πω προσωπικά ένα μεγάλο ευχαριστώ, γιατί τη στιγμή που τραυματίστηκα, είδα τη στενοχώρια στα μάτια του και κατάλαβα το πόσο νοιαζόταν, ιδιαίτερα εκείνη τη στιγμή. Μου είπε, φυσικά, πως η ομάδα θα τα κατάφερνε, γιατί αξίζαμε να είμαστε στην Α1 με τόσους κόπους που είχαμε κάνει. Έδειξε, ότι είναι δίκαια αρχηγός αυτής της ομάδας κι ελπίζω του χρόνου να είμαι ξανά συμπαίκτης του.
Δεν υπάρχουν σχόλια