Εδώ και 6 και πλέον χρόνια ζω μόνιμα στα Γιάννενα. Από το 1970 είμαι Πανιώνιος και παρακολουθούσα, αλλά και ακολουθούσα την αγαπημένη μα...
Έχω ζήσει πάμπολλες αγωνίες, στενοχώριες (δυο φορές Β’ Εθνική) για τον Πανιώνιο μας, αλλά οι λιγότερες χαρές που έζησα δεν περιγράφονται πόσο όμορφα συναισθήματα ένοιωσα και πόσο περήφανος έγινα.
Δυο φορές κυπελλούχος με παλληκαριά απέναντι σε ΑΕΚ και ΠΑΟ. Κάποιες φορές στην Ευρώπη, όπως μέσα στο Prater της Βιέννης με την Αούστρια, όταν στο 93’ ο Μαιστόροβιτς μας έκανε 1000 Πανιώνιους να ξεσηκώσουμε όλη τη Βιέννη.
Τώρα είμαι μακριά από το Πανιώνιό μας, αλλά μπορώ να πω ότι η απόσταση με έχει κάνει ακόμα πιο πιστό Πανιώνιο.
Όμως ζηλεύω!!!
Ζηλεύω που δεν είμαι κοντά του όπως εσείς, να ζήσω κι εγώ τις μοναδικές στιγμές που μόνο αυτή η ομάδα μπορεί να σε κάνει να νοιώσεις.
Ζηλεύω που δεν μπορώ να φωνάξω μαζί σας “Μας πήρες τα μυαλά ρε Πανιώνιε“.
Ζηλεύω που δεν μπορώ να φωνάξω “Πανιωνάρα – Ομαδάρα“.
Ζηλεύω που δεν μπορώ να περιμένω κι εγώ έξω από τη θύρα 6 τους παίχτες μας να τους χτυπήσω τη πλάτη και να τους πω ένα μεγάλο μπράβο για αυτό που έχουν πετύχει.
Μπράβο ρε Ζαμάνη (με τον Νίκο είμαστε από πιτσιρικάδες στο ρολόι και μετά στο κάγκελο και φωνάζαμε για τον Πανιώνιο), χαίρομαι πραγματικά γιατί πραγματοποιείς ότι έχεις ονειρευτεί.
Μπράβο κε Δάρρα γιατί είσαι κι εσύ από τους βασικούς “παραγωγούς” αυτού του ονείρου.
Μπράβο σε όλους όσους έβαλαν και βάζουν πλάτη, για να χαιρόμαστε αυτόν τον ονειρικό Πανιώνιο.
Το Σάββατο φεύγουμε τρια αυτοκίνητα για Βέροια, (εγώ ο πουρο-πάνθηρας και άλλοι 9 Πανιώνιοι φοιτητές που φοιτούν έδώ στο πανεπιστήμιο), θα είμαστε δίπλα στην ομάδα με όλη μας τη ψυχή.
Αναγνώστης: Λευτέρης Σιδερής
Δεν υπάρχουν σχόλια