Αξίζουμε κάτι παραπάνω (;)

Το Σάββατο, για μία ακόμη φορά εφέτος, γίναμε μάρτυρες πολλών επαναλήψεων των ίδιων αρνητικών γεγονότων σε έναν αγώνα του Πανιωνίου. Η ο...

Το Σάββατο, για μία ακόμη φορά εφέτος, γίναμε μάρτυρες πολλών επαναλήψεων των ίδιων αρνητικών γεγονότων σε έναν αγώνα του Πανιωνίου. Η ομάδα μας να προηγείται, να παίζει όμορφα αντεπιθέσεις στον αντίπαλο που ανοίχτηκε για την ισοφάριση, να χάνει τουλάχιστον 2 κλασσικά τετ-α-τετ και τελικά για κάποιο λόγο, που αυτή τη φορά είχε να κάνει με μια κόκκινη κάρτα(τραβηγμένη όσο δε γίνεται – αλλά με την ομάδα του χωριού του Βαγγέλη μην περιμένεις καλύτερη διαιτησία), να ισοφαρίζεται και στις καθυστερήσεις να γλιτώνει και την ήττα παρατρίχα.

Δεν ξέρω αν το γεγονός των χαμένων ευκαιριών δείχνει έλλειψη ψυχραιμίας, αδεξιότητα της στιγμής ή ανικανότητα. Σημασία έχει ότι αν επιθετικά δεν «τελειώσεις» το ματς στις καθαρές ευκαιρίες που θα φτιάξεις, ο νόμος του ποδοσφαίρου θα σε τιμωρήσει. Η μεσοεπιθετική μας γραμμή πρέπει να βελτιωθεί πολύ, εν όψει και της αποχώρησης, όπως όλα δείχνουν, του Καρίμ, ιδίως στην αποτελεσματικότητά της.

Ας πάμε τώρα στην αμυντική γραμμή: είσαι μπροστά στο σκορ, έχεις παίκτη λιγότερο και είσαι στο 80΄. Πώς γίνεται ο βασικός επιθετικός της αντίπαλης ομάδας να βρίσκεται τελείως ΜΟΝΟΣ του στη μικρή περιοχή σου; Είναι θέμα ατυχίας; Για μένα ίσως να ήταν ατυχία στο 1ογκολ που δεχθήκαμε από τη Βέροια. Ίσως ήταν ατυχής σύμπτωση στο 1ο γκολ στη Λάρισα. Άντε και 2η σύμπτωση με τον Παναθηναϊκό. Πλέον, μετά και τον Πλατανιά το φαινόμενο του δέχομαι γκολ με περισσότερους αμυντικούς από επιθετικούς στην περιοχή μου και σε κάποιες περιπτώσεις ενώ κερδίζω και βρίσκομαι στα τελευταία λεπτά δείχνει εν μέρει αδιαφορία, ηττοπάθεια ίσως και ανικανότητα. Η ομάδα που την προηγούμενη σεζόν είχε μία από τις καλύτερες άμυνες, δέχεται πλέον εύκολα γκολ, ακόμη και όταν είναι μπροστά στο σκορ και θεωρητικά δε χρειάζεται να ανοιχτεί για να πιέσει.

Θέλω να πιστεύω ότι οι μεταγραφικές «σειρήνες» από τα ποικιλόχρωμα παπαγαλάκια, που έχουν μεταγράψει τη μισή μας ομάδα από τον Ιανουάριο στο ΠΟΚ μπορούν να αφήσουν ανεπηρέαστο το κλίμα στα αποδυτήρια. Θέλω να πιστεύω ότι θα ξαναδώ την ομάδα μας να παίζει μυαλωμένα και με σοβαρότητα, να διαμορφώνει αποτελέσματα και να τα κρατάει. Θέλω να πιστεύω ότι η αποπομπή Ουζουνίδη δεν σήμανε το τέλος της σταθερότητας στην ομάδα μας.

Με βάσει τα φαινόμενα που παρουσιάζουμε σχεδόν κάθε αγωνιστική στο γήπεδο δεν πιστεύω ότι μας αξίζει επί του παρόντος κάτι παραπάνω από την 7η θέση. Η κριτική σε μια ομάδα πρέπει να γίνεται με τους στόχους που θέτει και φέτος τουλάχιστον από τη διοίκηση διαφαινόταν ότι τέθηκαν στόχοι για κάτι παραπάνω και ο κόσμος είχε και έχει ανάλογες απαιτήσεις. Το ερώτημα όμως που εγώ, ο κάθε φίλαθλος, η διοίκηση, ο Μιλόγεβιτς απλά μπορούμε να κάνουμε,πρέπει άμεσα καιπριν χάσουμε επαφή στη βαθμολογία ο κάθε παίκτης και όλοι μαζί να το απαντήσουν: αξίζουμε κάτι παραπάνω;

Λουζιτανός