Page Nav

HIDE

Grid

GRID_STYLE
TRUE

CUSTOM HEADER

{fbt_classic_header}

Top Ad

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

latest

Πως φτάσαμε ως εδώ...

Παρακολούθησα το παιχνίδι Πανιώνιος – Ολυμυαρός, με ιδιαίτερες προσδοκίες, καθώς η ομάδα περίμενα ότι ήταν έτοιμη να κάνει την υπέρβαση. ...

Παρακολούθησα το παιχνίδι Πανιώνιος – Ολυμυαρός, με ιδιαίτερες προσδοκίες, καθώς η ομάδα περίμενα ότι ήταν έτοιμη να κάνει την υπέρβαση. Εντούτοις, διαπίστωσα ότι η ομάδα ήταν όντως έτοιμη για την υπέρβαση, αν και δεν έπαιξε και τόσο καλά, αλλά το σύστημα ακόμη καλά κρατεί...

Μια κατά τεκμήριο αργή άμυνα του Ολυμυαρού, θα ήταν έρμαιο στις γρήγορες αντεπιθέσεις του Πανιωνίου, όπως αυτή του Καρίμ στο 13΄. Αλλά σκεφτείτε να έμπαινε αυτό το γκολ και πλέον ο Ολυμυαρός να έβγαινε πιο μπροστά, για να ισοφαρίσει: το σκορ θα έπαιρνε διαστάσεις πιθανότατα, εφόσον κανένας αμυντικός του Ολυμυαρού δε φημίζεται για την ταχύτητά του και αυτό το ξέρουν μέχρι και οι …επόπτες! Γι’ αυτό και ήρθε η λεγόμενη «προστασία» με τα τόσα ανύπαρκτα off sides, ως ασφαλιστική δικλείδα του συστήματος που τόσα χρόνια καταστρέφει το ελληνικό ποδόσφαιρο, να επιβάλλει τη δική της πραγματικότητα. Και δυστυχώς συνεχίστηκε ποικιλοτρόπως σε όλο το παιχνίδι αυτή η προστασία, ακόμη και με φάσεις που έγιναν viral σε ξένα site, όπως η τοποθέτηση του τείχους στο 0-2.

Δε θα ασχοληθώ άλλο ποδοσφαιρικά, δεν έχει νόημα εξάλλου, η ιστορία έγραψε 0-2, το παιχνίδι τελείωσε, ο Πανιώνιος (και μαζί και το ελληνικό ποδόσφαιρο για μία ακόμη φορά) έχασε. Θα αναρωτιέται κανείς βέβαια το γιατί, αλλά κυρίως το πώς φτάσαμε να γίνονται τέτοια πράγματα μέσα στα γήπεδα υπέρ του Ολυμπιακού και να θεωρούνται συνηθισμένα;

Θα παρουσιάσω λοιπόν όσο πιο σύντομα μπορώ (γιατί είναι πολλά περισσότερα από όσα θα αναφέρω και εκτείνονται πολύ πιο μακριά) το ιστορικό της σαπίλας και της διαφθοράς που μας οδήγησε εδώ. Μετά την κίτρινη ιστορία με την «Κυρα-Τασία και τον ΕΚΟΜΑΣΤΟΡΑ» ήρθε ή ώρα να γράψω και για τις ερυθρές big business του παρακράτους του ποδοσφαίρου. Πιστεύω αποτελεί χρέος μου, στα νεότερα παιδιά και σε όσους δεν ξέρουν πώς φτάσαμε ως εδώ.

Με τυχαία ονόματα, που δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα, παρουσιάζεται λοιπόν (όσο πιο σύντομα μπορώ), μία ιστορία επιστημονικής φαντασίας , αυτή του ελληνικού ποδοσφαίρου της τελευταίας 25ετίας, όπως συνδέεται και με τα οικονομικο – πολιτκά τεκταινόμενα του τόπου. Τα συμπεράσματα δικά σας αν αντέξετε να φτάσετε μέχρι το τέλος…

Μια φορά κι έναν καιρό, λοιπόν, αρχές της δεκαετίας του 1990, παρουσιάστηκε στο ελληνικό οικονομικό και πολιτικό σκηνικό ένας πρώην πράκτορας της Στάζι (μυστική υπηρεσία της Ανατολικής Γερμανίας), επιμορφωμένος και εξειδικευμένος στη δημόσια διοίκηση και την ανάπτυξη οικονομικών συστημάτων, o Σωκράτης. Ήταν ιδρυτής και πρόεδρος σε μία άσημη εταιρεία στο χώρο των τηλεπικοινωνιών, την Ίντραμοκ, η οποία από το πουθενά ξαφνικά αναπτύχθηκε σε μία από τις σημαντικότερες εταιρείες παροχής τηλεπικοινωνιακού εξοπλισμού στη μονοπωλιακή τηλεφωνία του ΟΤΕ εκείνης της χρονικής περιόδου με …απευθείας αναθέσεις φυσικά, συνασπιζόμενη με τη γερμανική εταιρεία Zimenz και συντελλώντας στο παρασκήνιο που έριξε μια κυβέρνηση εκείνης της περιόδου στην Ελλάδα, διότι σκόπευε να χορηγήσει την προμήθεια του τηλεπικοινωνιακού εξοπλισμού σε ιαπωνική εταιρεία, μετά από διαγωνισμό. Το σκάνδαλο μεγάλο, ο εξοπλισμός υπερτιμολογημένος (πολλές φορές άνω του 400%), αλλά δεν είναι τίποτε μπροστά σε αυτό που πρόκειται να ακολουθήσει.

Ο Σωκράτης όμως, έχει σπουδάσει το αντικείμενο και ξέρει ότι για να αναπτυχθεί πρέπει να έχει εκτενή κοινωνική απήχηση και προστασία στα επιχειρηματικά σχέδιά του. Αξιοποιώντας, λοιπόν τα τεράστια μαύρα έσοδα-χορηγία από τον ΟΤΕ μπαίνει στο χώρο του δημοφιλέστερου και λαϊκότερου αθλήματος, του ποδοσφαίρου, αγοράζοντας έναν από τους μεγαλύτερους συλλόγους της Ελλάδος, τον Ολυμυαρό. Έτσι, αποκτά μεγάλη λαϊκή βάση (το πολυπληθές κοινό του συλλόγου), επομένως κοινωνική ασυλία για τα αθέμιτα σχέδιά του. Προκειμένου μάλιστα να γίνει αγαπητός στο κοινό του συλλόγου εφαρμόζει αυτό που ξέρει καλύτερα και επεμβαίνει στοχευμένα και κατά κόρον στο διοικητικό σύστημα του ποδοσφαίρου και εξασφαλίζει πάσει θυσία τίτλους για τη δημοφιλή ομάδα. Όσοι έζησαν τα πρώτα πρωταθλήματα του Ολυμυαρού θυμούνται τον τραγέλαφο κάθε Κυριακής, που πλέον κλείστηκε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, πίσω από τίτλους και κομπασμούς για τον κόκκινο αυτοκράτορα…

Με διαμορφωμένο το καθεστώς αυτό, η κατάλληλη στιγμή έχει φτάσει: η Ελλάδα έχει αναλάβει τους Ολυμπιακούς αγώνες και τα κοράκια που ξέρουν τρίβουν τα χέρια τους για το φαγοπότι που θα ακολουθήσει από τα «Ολυμπιακά έργα», με κρατική μέριμνα φυσικά.

Ο σύμμαχος της Ίντραμοκ, η Zimenz, προκειμένου να μοιραστούν τη μερίδα του λέοντος στις απευθείας αναθέσεις που συνηθίζει να κάνει το αμαρτωλό ελληνικό κράτος, υπό το καθεστώς των δήθεν καθυστερήσεων στις υλοποιήσεις των υποσχέσεων για την ασφάλεια κατά τους Ολυμπιακούς αγώνες, στέλνει κάποιον ονόματι Μιχάλη, για να διαπραγματευτεί τις μίζες που θα χρειαστεί το πολιτικό σύστημα της χώρας για να δώσει όλες τις συμβάσεις προμηθειών στον όμιλο Zimenz-Ίντραμοκ. 60 εκατομμύρια ευρώ είναι η τιμή που προσδιορίζει ο Μιχάλης και το ποσό αποδεσμεύεται από τα μαύρα ταμεία της Zimenz με προορισμό τα αρμόδια πρόσωπα, με τα οποία έρχεται σε επαφή ο Μιχάλης. Ο Σωκράτης είναι μέσω της Ίντραμοκ ένας από τους πιο ωφελιμένους επιχειρηματίες, η επιχείρησή του γιγαντώνεται, όπως και η κυριαρχία στο προσκήνιο αλλά κυρίως το παρασκήνιο του ελληνικού ποδοσφαίρου για αυτόν και το σύλλογό του.

Το μεγάλο φαγοπότι επιτελείται, αλλά κανείς δε μιλάει για αυτό, αρκεί «ο Ολυμυαρός και το Αγάλεω να κερδίζει…». Είμαστε ήδη στο 2003 και η σαπίλα στο ελληνικό ποδόσφαιρο εκτείνεται στον προσδιορισμό εκτός από τον πρωταθλητή, που είναι μόνιμος πια, ακόμη και ποιων ομάδων θα ανέβουν, θα πέσουν, θα χάσουν και θα κερδίσουν, ενώ η διαιτησία είναι πρωταρχικός αρωγός στη διαμόρφωση των αντίστοιχων αποτελεσμάτων. Κάθε χρόνο που περνάει στα ταμεία του Ολυμυαρού συρρέουν άνω των 12 εκατομμυρίων ευρώ, από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις και ο Σωκράτης ονομάζεται ο πιο χουβαρντάς πρόεδρος στην Ελλάδα. Όχι μόνο προς τις μεταγραφές παικτών προφανώς, αφού ελέγχει όλο το χώρο της ΕΠΟ, διαιτησίας, ακόμη και συγκεκριμένων ομάδων – δορυφόρων.

Ερχόμαστε πίσω στο Μιχάλη τώρα: ο άνθρωπος πήρε 60 εκατομμύρια από τα μαύρα ταμεία της Zimenz, αλλά αποδεδειγμένα λάδωσε πολιτικούς στην Ελλάδα μόλις με τα 11. Τα άλλα 49 αγνοούνται! Ο Μιχάλης διώκεται στην Ελλάδα όχι γιατί τροφοδότησε με 11 εκατομμύρια σε μίζες πολιτικά πρόσωπα, αλλά γιατί δεν τους έδωσε και τα υπόλοιπα 49, όπως είχε πει στη Zimenz!!! Αρκεί μια ματιά στο κατηγορητήριό του για να το καταλάβει κανείς… Γι’ αυτό και το Γερμανικό Ομοσπονδιακό Συνταγματικό Δικαστήριο δεν ενέκρινε την έκδοσή του θεωρώντας το κατηγορητήριο ως αντισυνταγματικό!
Φήμες αναφέρουν, ότι τα 49 εκατομμύρια μοιράστηκαν τα 2 κεφάλια της μπίζνας, ο Σωκράτης και ο Μιχάλης, ο οποίος «προστατεύεται» από τις γερμανικές αρχές. Εντελώς τυχαία, η Zimenz πραγματοποιεί την ίδια περίοδο γιγάντια χορηγία στη φανέλα του Ολυμυαρού και ο Μιχάλης αποκτά χρυσή σουίτα στο Καραϊσκάκη…


Φωτό: Εννοείται ότι η φωτογραφία αλλά και τα πρόσωπα που εικονίζονται είναι τυχαία και δεν έχουν καμία σχέση με την ιστορία μας.

Οι Ολυμπιακοί αγώνες έγιναν, η Zimenz – Ίντραμοκ πήρε τεράστια ποσά από το κράτος, που χρεώθηκε ανεπανόρθωτα για να ανταποκριθεί. Μεταξύ άλλων είχε αναλάβει τα περισσότερα έργα της ασφάλειας και παρακολούθησης σε αυτούς, που περιλαμβάνουν και το σύστημα παρακολούθησης πλωτών στόχων, το οποίο είναι πανελλαδικό. Το σύστημα αυτό ελέγχει μεταξύ άλλων και τους ύποπτους στόχους για παράνομες δραστηριότητες από πλοία, ήτοι ναρκωτικά, λαθραία τσιγάρα, κλπ.

Και έτσι μπαίνουμε στη διάδοχη κατάσταση. Ο Σωκράτης είναι πανέξυπνος άνθρωπος. Ξέρει πως οι παχιές αγελάδες πέρασαν μετά τους Ολυμπιακούς αγώνες και το κομπόδεμά του έγινε τεράστιο. Είναι κατάλληλη στιγμή λοιπόν να αποτραβηχτεί, διότι δεν υπάρχει πλέον λίπος στο ελληνικό κράτος για να απορροφήσει με τις δραστηριότητές του. Αντίθετα, διάφοροι και διάφορα αρχίζουν να ψάχνονται. Πουλάει λοιπόν την Ίντραμοκ σε ρωσική εταιρεία και αναζητεί και το διάδοχό του στον Ολυμυαρό.

Το 2005 αποκαλύπτεται σωρία υποκλοπών σε κινητά τηλέφωνα πολιτικών προσώπων, όπως αποκαλύπτουν οι τότε υπουργοί Γιώργος (Δημοσίας Τάξης) και Αναστάσης (Δικαιοσύνης). Τα κινητά ήταν της εταιρείας Vadafone, στην οποία ο Σωκράτης ήταν κύριος μέτοχος. Εντελώς συμπτωματικά και οι δύο θα γίνουν αμέσως μετά και μάλιστα στη σειρά Υπουργοί Ναυτιλίας (2007-2008 ο 1ος και 2008-2009 ο 2ος). Περιέργως όμως δεν αποκαλύπτουν όντας υπουργοί, ότι στο σύστημα ελέγχου παρακολούθησης πλωτών στόχων της Ελλάδος (το οποίο αποτελεί καίριο σύστημα εθνικής ασφαλείας), η υπεύθυνη για τη συντήρηση εταιρεία έχει παράτυπα πρόσβαση στα δεδομένα των παρακολουθήσεων των ύποπτων πλοίων και τυχαίνει να είναι μία θυγατρική της Ίντραμοκ. Το σύστημα αυτό παρακολουθεί όπως προαναφέρθηκε τα πλοία τα οποία είναι ύποπτα για ναρκωτικά, μεταξύ των οποίων πλοία όπως το Noor 1, το οποίο συνδέεται με τον πλοιοκτήτη, Βαγγέλη, ο οποίος όλως τυχαίως το 2010 αναλαμβάνει την ομάδα του Ολυμυαρού από το Σωκράτη.

Ο νέος πρόεδρος Βαγγέλης, έχει σταδιακά χτίσει μία αυτοκρατορία στη ναυτιλία, με σημαντική ανάπτυξη ιδίως από το 2005 και μετά, οπότε και εισέρχεται στο top 100 των εφοπλιστών παγκοσμίως, με μεγάλη ακμή τα έτη 2008 και 2009…

Εδώ αναφέρεται ότι το τελευταίο πρωτάθλημα που δεν πήγε στον Ολυμπιακό, ήταν αυτό του 2010, όταν ο Σωκράτης πλέον έχει αποσυρθεί ουσιαστικά από τα κοινά της ομάδος και έτσι το πρωτάθλημα παίρνει ο ΠΑΩ του τότε προέδρου Νικόλα, αδερφικού φίλου και συμφοιτητή του Βαγγέλη, ο οποίος μόλις έχει αναλάβει τον Ολυμυαρό.

Εντούτοις, ο Βαγγέλης επανήλθε στο πρότυπο του προκατόχου του Σωκράτη, εμφανιζόμενος να διασφαλίζει τις τύχες του συλλόγου του Ολυμυαρού και εκλεγόμενος μάλιστα σε μια επίδειξη δύναμης ως δήμαρχος Περαιά. Βασική ομοιότητα στη «διασφάλιση» αυτή, είναι ο έλεγχος του παρασκηνίου του χώρου του ποδοσφαίρου. Ταυτόχρονα, η ομάδα του χωριού του Βαγγέλη ανεβαίνει σε 3 χρόνια (2010-2012) από τα τοπικά στην 1η εθνική, ως επίδειξη της δύναμης του νέου ηγέτη του ελληνικού ποδοσφαιρικού τοπίου.

Όλα αυτά είναι γνωστά στην ελληνική δικαιοσύνη η οποία φυσικά τηρεί σιγή ιχθύος και κοιτάζει αλλού, ειδικά σε όσες υποθέσεις έφτασαν στα έδρανά της. Δεν θέλω να σας κουράσω άλλο με την αλήθεια του παραμυθιού μου.

Για όσους κατάφεραν να αντέξουν τη βρώμα και να φτάσουν ως το τέλος του άρθρου, συστήνεται ένα κρύο ντους και απολύμανση ματιών, στόματος και χεριών και ξεκούραση. Πλέον δε νομίζω να απορείτε τι ακριβώς έκαναν Λαμπρόπουλος και επόπτες προχθές το απόγευμα στη Νέα Σμύρνη.
Προσωπικά, είμαι ευχαριστημένος από την ομάδα μας…

Λουζιτανός

Δεν υπάρχουν σχόλια