Το προηγούμενο Σάββατο στη Ν. Σμύρνη γίναμε μάρτυρες μιας διαιτησίας που δυστυχώς έχει γίνει κανόνας στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Μιας διαιτη...
Οι κανονισμοί του ποδοσφαίρου, διεθνώς, προσαρμόζονται όλο και περισσότερο έτσι ώστε να εξυπηρετούν το ποδοσφαιρικό θέαμα. Όχι να το περιορίζουν αλλά να το αναδεικνύουν. Γι’ αυτό οι ΦΙΦΑ-ΟΥΕΦΑ με τις αλλαγές κανονισμών προσπαθούν να προστατεύουν τους ποδοσφαιριστές που προσφέρουν θέαμα, ζητώντας μηδενική ανοχή στα αντιαθλητικά μαρκαρίσματα κατά των φαντεζί παικτών, αλλάζοντας τον κανονισμό του οφσάιντ πάντα υπέρ του επιτιθέμενου κλπ. Βλέπει κανείς τα στοπ-καρέ, με τα οποία οι τηλεοπτικοί διαιτητές προσπαθούν να εντοπίσουν αν υπήρχε ή όχι οφσάιντ, αν το πόδι του επιθετικού ήταν λίγο πιο μπροστά από τον τελευταίο αμυντικό, και είναι να γελάς. Ξέρουν όλοι ότι σε συνθήκες αγώνα κανείς επόπτης δεν προλαβαίνει να το δει αυτό, ειδικά στην απέναντι πλευρά του γηπέδου. Όμως, οι κανονισμοί είναι σαφείς. Έχεις αμφιβολία; Τότε αφήνεις την επίθεση να εξελιχθεί. Όχι, μία την αφήνεις, μία όχι, για να είσαι δίκαιος. Αν αμφιβάλεις, πάντα την αφήνεις και μία και δύο και τρεις και δεκατρείς φορές! Αυτό λέει ο κανονισμός.
Αντιγράφω: άρθρο 11, παρ. 7.
Σε περίπτωση που ο βοηθός διαιτητής έχει οποιαδήποτε αμφιβολία για το αν ένας παίκτης βρίσκεται σε αντικανονική θέση οφσάιντ, πρέπει να αποφανθεί υπέρ του επιθετικού.
Και άρθρο 11, παρ.8:
Γενικά οι βοηθοί και οι διαιτητές πρέπει να σημειώνουν έναν παίκτη που βρίσκεται σε θέση οφσάιντ, μόνον όταν είναι βέβαιοι… Σε περίπτωση αμφιβολίας να μη σημειώνουν [FIFA, εγκύκλιος 565/10.4.196].
Ο στόχος, λοιπόν, είναι το θέαμα και θέαμα είναι η προσπάθεια για γκολ. Οι διαιτητές καλούνται να γίνουν διαχειριστές αυτού του προϊόντος. Όσοι δεν το μπορούν, απλά τίθενται στο περιθώριο. Διότι όλοι οι εμπλεκόμενοι έχουν αντιληφθεί ότι το θέαμα προσελκύει τους φιλάθλους, τους χορηγούς-σπόνσορες, τις διαφημίσεις στις τηλεοπτικές μεταδόσεις. Αυτοί πληρώνουν και σένα ανόητε διαιτητάκο! Αυτά διεθνώς.
Το Σάββατο, λοιπόν, είχαμε ένα διαιτητικό τρίο που επί 90+΄ αγνόησε τους ποδοσφαιρικούς κανονισμούς. Δεν μπήκε καθόλου στη λογική πως η δουλειά του είναι να υπηρετήσει το ποδοσφαιρικό θέαμα, να βοηθήσει το άθλημα και τελικά έτσι να βοηθήσει και τον εαυτό του. Είναι γνωστό ότι ο Πανιώνιος παίζει με αντεπιθέσεις, έχει γρήγορους επιθετικούς, επιτελικούς παίκτες που βγάζουν καλές πάσες στον κενό χώρο και προσφέρει θέαμα. Όλη η Ελλάδα το γνωρίζει. Ο ίδιος ο Μπέντο δήλωνε πως στόχος του ήταν να ανακόψει αυτή την ικανότητα που έχει ο Πανιώνιος. Μόνο που δεν το κατάφερε με τους παίκτες του αλλά με τη διαιτητική βοήθεια. Προφανώς, και οι διαιτητές γνώριζαν το παιχνίδι του Πανιωνίου, αλλιώς είναι άσχετοι και συνεπώς ακατάλληλοι. Τι κάνεις λοιπόν, εσύ ο σωστός διαιτητής-επόπτης; Δυο απλά πράγματα:
[1] Είσαι σε εγρήγορση, διότι ξέρεις πως οι επιθετικοί του Πανιωνίου θα βρίσκονται συνεχώς στα όρια του οφσάιντ περιμένοντας την κάθετη πάσα. Τι έκανε το διαιτητικό τρίο; Έχασε όλες τις φάσεις και δεν είχε τα κότσια να εφαρμόσει αυτό που προβλέπει σαφώς ο κανονισμός: Όταν αμφιβάλω, δεν υποδεικνύω το οφσάιντ! Διότι έτσι βοηθάω το ποδοσφαιρικό θέαμα. Αν το λάθος αυτό συνέβαινε μια φορά, δεν θα μίλαγε κανείς. Αλλά συνέβη τουλάχιστον σε τρεις φάσεις που οι επιθετικοί του Πανιωνίου έφευγαν μόνοι τους. Συνεπώς, δεν μιλάμε για μια φάση που ξέφυγε αλλά για συνειδητή μη εφαρμογή του κανονισμού!
[2] Οι γρήγοροι επιθετικοί αναγκάζουν συχνά τα μπακ να τους κόβουν με φάουλ. Η δουλειά σου ως διαιτητής είναι να το εμποδίσεις αυτό κόβοντας το βήχα στον σκληρό αμυντικό. Διότι έτσι βοηθάς το αθλητικό θέαμα. Τι έκανε το διαιτητικό τρίο; Ακριβώς το αντίθετο. Ειδικά στην περίπτωση του Ρέτσου. Δεν ξέρω τι τους μαθαίνουν στις ακαδημίες του Ολυμπιακού αλλά ο νεαρός έπαιξε άμυνα με λογική δεκαετίας του ’50. Δηλαδή αν περάσει η μπάλα, κλαδεύω τον παίκτη. Κι επειδή έβλεπε συνεχώς την πλάτη του Φούντα, έκανε συνέχεια φάουλ, όλο και πιο σκληρά καθώς ο διαιτητής τού χάριζε τη δεύτερη κίτρινη, την οποία έβγαλε μετά το 0-2, όταν δηλαδή το αποτέλεσμα ήταν δύσκολο να ανατραπεί.
Συμπέρασμα: Διαιτητής και επόπτες ξέχασαν πως ο ρόλος τους είναι να υπερασπίσουν και να βοηθήσουν το ποδοσφαιρικό θέαμα και αγχώθηκαν μήπως αδικηθεί η δυνατή ομάδα. Ξεκίνησαν ως χειρούργοι, σφυρίζοντας ανύπαρκτα οφσάιντ. Επειδή ο ασθενής επιβίωσε, συνέχισαν ως χασάπηδες επιτρέποντας τα σκληρά μαρκαρίσματα. Και επειδή ο ασθενής είχε ακόμα ανάσες, ο διαιτητής τον αποτέλειωσε με μια καινοτόμα μαθηματική εφαρμογή, όπου τα 9 βήματα στο τείχος έγιναν 11+1. Προφανώς, εκτός των άλλων δεν ξέρει και να μετράει. Με τέτοια διαιτησία, όχι μόνο δεν βοηθάς αλλά καταστρέφεις το άθλημα καθώς προκαλείς εκνευρισμό εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου και διώχνεις τον κόσμο, δηλαδή τους πελάτες σου. Αν μιλούσαμε για σοβαρό επαγγελματισμό στο ελληνικό ποδόσφαιρο, ο συγκεκριμένος θα έπρεπε να έχει αντικατασταθεί με άλλον από το α΄ ημίχρονο. Αλλά δυστυχώς ουδείς ασχολείται με το ίδιο το άθλημα.
Δεν ξέρω τι ακριβώς είχαν στο μυαλό τους διαιτητής και επόπτες πριν από το ματς αλλά με τέτοιες διαιτησίες φίλε μου γίνεσαι απλά αναλώσιμος. Θα ευνοήσεις τον δυνατό σε μερικά ματς και στη συνέχεια θα σε πετάξει στα αζήτητα. Σιγά, μη σε προστατέψει! Θα χρησιμοποιήσει άλλους, άφθαρτους.
Για να σοβαρευτούμε. Επειδή, ακολουθούν παιχνίδια με δυνατές εξω-αγωνιστικά ομάδες: ΑΕΚ, ΠΑΟΚ, ΠΑΟ, πρέπει κατά τη γνώμη μου η ΠΑΕ να κινηθεί έτσι ώστε να τιμωρηθεί ο Λαμπρόπουλος για να σταλεί το μήνυμα στους επόμενους επίδοξους «χειρούργους».
Θοδωρής Μπελίτσος
-----
ΥΓ. Δεν μου αρέσει ο ρόλος του προπονητή της εξέδρας αλλά έχω μια απορία. Ήταν γνωστό πως οι δυο Ιρανοί είχαν μια κουραστική εβδομάδα με απανωτά μεγάλα ταξίδια, στο Ιράν και στο Ουζμπεκιστάν, για τα δύο ματς με την εθνική τους ομάδα. Ειδικά ο Μασούντ που έπαιξε κιόλας στο ένα ματς, μήπως θα έπρεπε να βοηθηθεί από τον πάγκο, πριν κουραστεί και εκνευριστεί;
Δεν υπάρχουν σχόλια