Άλλη μία Δευτέρα βρίσκει τους Πανιώνιους με φτερά στην καρδιά μετά από τη δεύτερη κατά σειρά εξαιρετική εμφάνιση της ομάδας στην Ξάνθη. ...
Το ματς κύλισε στους ρυθμούς που το έκοψαν και το έραψαν οι Κυανέρυθροι. Θα σταθώ μόνο σε 3 θετικά στοιχεία για το παιχνίδι:
• Ο Μασούντ επιβεβαίωσε ακόμη μία φορά την ποιότητά του και όσο «δένει» με την ομάδα θα δείχνει ακόμη καλύτερος.
• Η πρεμιέρα του Guihoata ήταν επιτυχημένη. Έδειξε καλά στοιχεία, μεταξύ των οποίων και σταθερότητα (βασικό για έναν αμυντικογενή παίκτη) και έδειξε πως η επιλογή του από την ομάδα μόνο τυχαία δεν ήταν.
• Άφησα τελευταίο, αλλά όχι ήσσων (last but not least βάσει και της αγγλικής έκφρασης) τον για μία ακόμη φορά διακριθέντα Μανώλη Σιώπη. Ο άνθρωπος που – έχουμε «κουραστεί» να το γράφουμε – έπαιξε ξανά καταλυτικό ρόλο (δίπλα στον Κόρμπο) στο κέντρο και με τη διακριτική του συμβολή στο παιχνίδι της ομάδας έγυρε την πλάστιγγα με το μέρος της. Και πηγαία, αναβλύζει το ερώτημα: πώς γίνεται ο κατά πολλούς πιο φορμαρισμένος, νεαρός σε ηλικία και διακριθείς κάθε αγωνιστική αμυντικός μέσος του ελληνικού πρωταθλήματος και γενικά Έλληνας παίκτης (συμπεριλαμβανομένων όλων των Ελλήνων που αγωνίζονται και σε άλλα πρωταθλήματα) να μην έχει θέση στην Εθνική μας ομάδα;
Εδώ ανοίγει ένα θέμα, το οποίο δεν είναι προσωπικό, βέβαια, του Μανώλη, αλλά γενικότερο της ελληνικής μίζερης πραγματικότητας. Οι παίκτες δηλαδή ομάδων όπως ο Πανιώνιος δεν θα λάβουν κατά κανόνα ποτέ «κλήση» για την εθνική εάν προηγουμένως δεν έχουν «κλείσει» μεταγραφή σε μεγάλη ομάδα. Γιατί συμβαίνει αυτό; Πόση δύναμη έχουν οι μεγαλομάντζερ και οι παράγοντες στην επιλογή των παικτών της εθνικής;
Για να μην ανατρέχω σε προηγούμενα σχήματα – τα οποία θα μπορούσε κάποιος να θεωρήσει θέμα προσώπων που πλέον δεν βρίσκονται στους κόλπους της εθνικής – θα αναφερθώ μόνο σε 2 οικείες για τους κυανέρυθρους, κραυγαλέες περιπτώσεις του τελευταίου έτους (με το νέο προπονητή και την παρούσα στελέχωση της εθνικής).
Περίπτωση 1: Μπακασέτας: ο πέραν αμφιβολίας ταλαντούχος μεσοπεπιθετικός, όσο έχτιζε το όνομά του με μεγάλες εμφανίσεις φορώντας την κυανέρυθρη φανέλα, δε μπορούσε να πείσει κανέναν στην εθνική ομάδα για να κληθεί. Έχοντας ήδη χριστεί διεθνής με τις φανέλες όλων των «μικρότερων» εθνικών ομάδων, είναι να απορεί κανείς γιατί; Ένας παίκτης που είναι ήδη γνωστός για το ταλέντο του στις μικρές εθνικές, με πολύ καλή φόρμα και γεμάτα λεπτά συμμετοχής στο πρωτάθλημα τι άλλο χρειάζεται για να κληθεί; Η απάντηση δόθηκε (για μία ακόμη φορά) λίγες μέρες αφότου έγινε γνωστό ότι ο παίκτης έχει κλείσει (έναντι ελαχίστων για την αξία του χρημάτων) στην ΑΕΚ και σχεδόν ταυτόχρονα ήρθε η συνεπαγόμενη κλήση του στην εθνική ομάδα...
Περίπτωση 2: Σιώπης: πανομοιότυπη περίπτωση. Επίσης πολύ καλή φόρμα, γεμάτα λεπτά συμμετοχής, συμμετοχές στις μικρές εθνικές (άρα γνωστός στους κύκλους της εθνικής). Κι όμως, καμία κλήση και μάλιστα σε μια θέση που προτιμούνται οι «άεργοι» Μανιάτης (τυχαίο ότι και αυτός κλήθηκε στην εθνική αφού έγινε παίκτης του Ολυμπιακού) και Τζιόλης (επίσης παλαιότερα κλήθηκε στην εθνική μόλις έφυγε από τον Πανιώνιο, με τον οποίο διακρίθηκε –είπαμε να μην αναφερθούμε στα παλιά, αλλά έλα που μας πνίγει το δίκιο), που ούτε στην ομάδα τους δεν έχουν θέση...
Πολλά εύλογα ερωτήματα προκύπτουν (ο νοών νοείτο): Μήπως η εθνική γίνεται πολλές περιπτώσεις μια βιτρίνα όπου εκτίθενται μπας και πουληθούν παίκτες που δεν υπολογίζονται στις ομάδες τους (Μανιάτης, Τζιόλης); Άρα μήπως η εθνική είναι μαγαζάκι κάποιων (αφού έχει και βιτρίνα); Τι άλλο πρέπει να κάνει ο παίκτης Μανώλης Σιώπης για να κληθεί; Ποιό μήνυμα θέλουν να στείλουν στον παίκτη (που ακούστηκε μεταξύ άλλων για Παναθηναϊκό το περασμένο καλοκαίρι) οι ηθύνοντες της εθνικής;
Θα έλεγα ότι το μήνυμα είναι ανοικτό βιβλίο: με βάση το ιστορικό, όλων των ονομάτων των διεθνών παικτών που διακρίθηκαν στον Πανιώνιο, πρέπει απλά να...αλλάξει ομάδα (συγκεκριμένα να μεταγραφεί σε κάποια εκ των ΟΣΦΠ, ΠΑΟ, ΑΕΚ και ίσως ΠΑΟΚ). Το συμβόλαιο του Σιώπη λήγει το ερχόμενο καλοκαίρι. Εικάζω ότι αν ο Μανώλης επιλέξει να υπογράψει ως ελεύθερος, ή φύγει το Δεκέμβρη σε τιμή ευκαιρίας για κάποια εκ των προαναφερόμενων ομάδων θα ανοίξει ξαφνικά και για αυτόν η πόρτα της εθνικής. Αν κάνει πάλι καμιά ανοησία και υπογράψει ανανέωση στον Πανιώνιο, τότε, φίλε Μανώλη, βλέπουμε...
Λίγοι νομίζω πιστεύουν ότι οι κλήσεις γίνονται από τον εκάστοτε προπονητή, ο οποίος απλά χρησιμοποιεί αυτούς που του «κάποιοι» του δίνουν σε λίστα - μπιγιετάκι. Όπως αυτές που δίνονται κατά κανόνα και για τους διορισμούς στο δημόσιο. Και δυστυχώς, διαφαίνεται ότι το μανατζεριλίκι που κάνει τις κλήσεις παικτών για την εθνική Ελλάδος δεν τα πάει καλά με τον Πανιώνιο! Είναι προφανές το γιατί: εάν ένας παίκτης του Πανιωνίου αγωνιστεί στην εθνική, η αξία του (όπως όλων των διεθνών παικτών) ανεβαίνει και κατόπιν για τα μάτια του κόσμου πρέπει να δαπανήσουν περισσότερα λεφτά τα ΠΟΚάκια για να τον αγοράσουν. Αν πάλι λήγει το συμβόλαιό του και τον αρπάξουν, τότε η κλήση του θα περιμένει μερικούς μήνες, για να ανέβει η αξία του μετά την «αρπαγή». Άσε που από την άλλη ως διεθνή από τον Πανιώνιο, μπορεί να τον δει καμιά ομάδα του εξωτερικού και να δώσει λεφτά στον Πανιώνιο και να «χαθεί» ο παίκτης (π.χ. η σπάνια περίπτωση Τζαβέλλα)...
Το σκηνικό της ντροπής που διαμορφώνει το ελληνικό ποδόσφαιρο δε θα μπορούσε να αφήσει ανεπηρέαστη την εθνική. Αυτή η πόρνη η φύση όλο μας διδάσκει: «το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι»...
Και δυστυχώς αν σκεφτούμε ότι πλέον ποδοσφαιριστές από άλλες χώρες όπως το Ιράν, επέλεξαν τον Πανιώνιο προκειμένου να προσπαθήσουν να ξανακληθούν στην εθνική τους (βλ. Μασούντ), καταλαβαίνουμε πόσο πιο αξιοκρατικά λειτουργεί το σύστημα αλλού, ακόμη και στον ανατολικό κόσμο από όπου προέρχεται και η λέξη «ρουσφέτι» (μια λέξη-σπόρος που βρήκε ευδοκιμεί στα ελληνικά χώματα).
Ελπίζω ο Μανώλης να κάνει την ηθική επιλογή και να τιμήσει τον Πανιώνιο. Όπως και να έχει όμως, ας ζήσουμε το τώρα και ας τον χαρούμε κάθε Κυριακή που πραγματικά ματώνει για τη φανέλα του Ιστορικού. Το να μιλούσα για ένα «θαύμα» της κλήσης του στην εθνική θα προϋπέθετε ότι πιστεύω στο θεό του ποδοσφαίρου, αλλά νομίζω ότι ακόμη και αν υπάρχει, έχει «αποστρέψει τον πρόσωπό του» από την ελληνική πραγματικότητα και το ρουσφετο-μανατζεριλίκι της κακιάς ώρας που τη διέπει.
Εν κατακλείδι, φίλοι Πανιώνιοι, καλή μας συνέχεια! Και μην ξεχνάτε τι πρεσβεύουμε: όπως έχω ξαναγράψει είμαστε ένα γαλατικό χωριό, το τελευταίο αντιστεκόμενο στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία τριγύρω...
Λουζιτανός
Δεν υπάρχουν σχόλια