Λείπω αρκετά χρόνια από την Νέα Σμύρνη. Η καθημερινή, ή έστω εβδομαδιαία επαφή μου μετο γήπεδο έχει σταματήσει από το 2007 και έπειτα. Ε...
Είμαι ένας μοναχικός Πανιώνιος περιτρυγιρισμένος από “αλλόθρησκους”, οι οποίοι σπάνια έχουν να πουν καλή κουβέντα για τον Πανιώνιο. Οι συζητήσεις τέτοιου περιεχομένου δεν υπάρχουν, πια, στη ζωή μου εφόσον είμαι κάτοικος εξωτερικού. Αυτή η έλειψη να υπερασπιστώ την ομάδα μου και να “κολλήσω στον τοίχο” τον εκάστοτε, επίδοξο, αλλόθρησκο που θέλει να βγάλει την ομάδα μου “σκάρτη”, χαρακτηρίζοντας την “παράρτημα”, με έχει οδηγήσει στο να απαντάω σε σχόλια στο ίντερνετ, τώρα που η πορεία της ομάδας αναγκάζει πολλούς να κάνουν αφιερώματα και αναφορές. Ένα από τα πλέον “κλισέ” είναι “ο Πανιώνιος είναι παράρτημα του Ολυμπιακού και μένει στη κατηγορία”.
Κάθε φορά κάθομαι να εξηγήσω γιατί ο Πανιώνιος δεν είναι παράρτημα του Ολυμπιακού, με αποτέλεσμα πάντα να μην μου απαντάνε ξανά, αφού φροντίζω να τεκμηριώσω την απάντηση μου με όσα περισσότερα στοιχεία μπορώ. Όσα θεωρώ εγώ λογικά, τουλάχιστον. Σκέφτομαι το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό στη Νέα Σμύρνη την προηγούμενη χρονία. Το ημίχρονο στο 1-0, το δεύτερο ημίχρονο ξεκίνησε με ένα ακόμα γκολ για τον Ιστορικό και εν τέλη το 2-2 έδωσε έναν πολύτιμο βαθμό στην προσπάθεια της παραμονής. Σκέφτομαι επίσης, το πως έσπευσαν όλοι να χαρακτηρίσουν αυτό το παιχνίδι “ύποπτό”. Ένα από τα πολλά για τον οποίο οι “ειδικοί” στην Ελλάδα έχουν να πουν για τον Πανιώνιο. Με την δική τους λογική, λοιπόν, όλες οι ομάδες μπορούν να κερδίσουν τον Ολυμπιακό, αλλά δεν το κάνουν γιατί πάντα μεσολαβεί κάποια διαιτητική απόφαση, όπως στα παιχνίδια με την Τρίπολη, ο τελικός με την Ξάνθη αν θυμάμαι καλά και πολλά άλλα.
Μόνο ο Πανιώνιος δεν έχει ή δεν είχε τη δυνατότητα να βάλει δύο γκολ σε αντεπίθεση; Μόνο ο Πανιώνιος έπρεπε να χάσει αξιοκρατικά εξαιτίας της ανωτερότητας του αντιπάλου; Σε αυτά τα, για εμένα επαναλαμβάνω, λογικά επιχειρήματα κανείς δεν μπόρεσε να μου δώσει μια απάντηση. Αργότερα και όσο μεγαλώνω καταλαβαίνω ότι αυτές οι συζητήσεις γίνονται με έναν μόνο σκοπό: να μειώσουν την αξία του Ιστορικού. Όχι γιατί είναι αντιπαθητική ομάδα, αλλά όπως συνήθως συμβαίνει σε αυτή τη χώρα, ζηλεύουμε το καλό και το διαφορετικό. Μπορώ πλέον να υποστηρίξω και εγώ σίγουρα αυτό που διαβάζω από μεγαλύτερους Πανιώνιους, ότι η ομάδα μας “ενοχλεί”.
Όντως, έτσι είναι, από ότι φαίνεται. Ο Πανιώνιος του ενοχλεί γιατί είναι επτάψυχος. Εκεί που άλλοι θα είχαν πέσει κατηγορία, ή ακόμα χειρότερα, έπεσαν κατηγορία, ο Πανιώνιος έμεινε, το πάλεψε και φέτος κάνει μια εντυπωσιακή πορεία. Με μια λέξη: Ζηλεύουν. Για εμένα αυτό είναι ο καλύτερος τίτλος. Δεν θέλω πρωτάθλημα, δεν θέλω κύπελλο, θέλω να με ζηλεύουν που έχω το θάρρος και το θράσος να υποστηρίξω τον Πανιώνιο. Όντως “χαλάμε την πιάτσα”. Αν το καλοσκεφτείς, τι έκαναν οι υπόλοιποι; Ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί να διεκδικήσει τίτλο με τίποτα, η ΑΕΚ ήθελε πρωτάθλημα, το οποίο φυσικά και δεν μπορεί, επίσης να διεκδικήσει, ο ΠΑΟΚ έκανε ένα κάρο μεταγραφές και είναι 5ος και μέσα σε όλα αυτά, ήρθε ο Πανιώνιος και φωνάζει “να πως γίνεται η δουλειά παιδιά”. Ποιά δουλειά; Το χαμηλότερο μπάτζετ της κατηγορίας, Έλληνες παίκτες σε μικρή ηλικία και πάνω από όλα, θέαμα και αποτέλεσμα.
Σου λέει, οι Πανιώνιοι γιατί μπορούν και εμείς όχι; Ακολουθώντας την Ελληνική παραδοσιακή τακτική, λοιπόν, αντί να προσπαθήσουν να μοιάσουν λίγο στον Πανιώνιο, πράγμα που ίσως προσπαθούν παίρνοντας παίκτες, απλά τον κατηγορούν ως “παράρτημα”. Να πεθάνει η κατσίκα του γείτονα που λέμε. Για να κλείσω λοιπόν, θέλω να πω σε όλους τους Πανιώνιους ότι πρέπει να είναι υπερήφανοι για την ομάδα που υποστηρίζουν. Όχι μόνο για το μεγαλείο της ιστορίας που κουβαλάει η κόκκινη-μπλέ φανέλα, αλλά για το γεγονός ότι είμαστε όντως μοναδικοί και διαφορετικοί. Το λένε και άλλοι αυτό, αλλά εμείς είμαστε.
Όταν φύγεις από την Νέα Σμύρνη μπορείς να το νιώσεις ακόμα περισσότερο. Έχω κρατήσει επαφές με πολλούς, οπαδούς, δημοσιογράφους και παράγοντες στην ομάδα, όπως ο “Μπίτσι”, ο “Ροκάς”, ο Καρμίρης από τα Πανιώνια Νέα, ο Αντρέας ο Καραγιάνης, ο φίλος Μάκης Διόγος, ο Νίκος ο Τσιάπης, ακόμα και απλοί οπαδοί, όπως ο “ Κρέμας”, η Ρενάτα, ο Ταχιάτης και ο Ραγκουέλ, που σίγουρα όλοι έχετε ακουστά και πολλοί άλλοι που μου θυμίζουν ότι ο Πανιώνιος δεν είναι απλά μια ομάδα, αλλά μια οικογένεια.
Σας χαιρετώ θερμά από το μουντό και βροχερό Λονδίνο και να ξέρετε ότι κάθε Κυριακή φωνάζω και εγώ μαζί σας και ζω την ίδια αγωνία και την ίδια υπερηφάνεια με εσάς.
ΜΟΝΟ ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ!
Αναγνώστης: Χρήστος Μπαλαφούτης
Περιμένουμε πάντα και τα δικά σας άρθρα-σχόλια-απόψεις στο εξής E-mail: panionianea@gmail.com.
Δεν υπάρχουν σχόλια