Τρώνε από μας και μένει και μαγιά

Του Ευάνθη Γκόγκουλη Εκεί οπούφκιαχνα τις θέσες εις τους Μύλους, ήρθε ο Ντερνύς να με ιδή. Μου λέγει. «Τι κάνεις αυτού; Αυτές οι θέσες ...

Του Ευάνθη Γκόγκουλη

Εκεί οπούφκιαχνα τις θέσες εις τους Μύλους, ήρθε ο Ντερνύς να με ιδή. Μου λέγει. «Τι κάνεις αυτού; Αυτές οι θέσες είναι αδύνατες. Τι πόλεμον θα κάνετε με τον Μπραΐμη αυτού;» - Του λέγω, «είναι αδύνατες οι θέσες κι' εμείς, όμως είναι δυνατός ο Θεός οπού μας προστατεύει. Και θα δείξωμεν την τύχη μας σ' αυτές τις θέσες τις αδύνατες. Κι αν είμαστε ολίγοι εις το πλήθος του Μπραΐμη, παρηγοριόμαστε μ' ένα τρόπον, ότι η τύχη μας έχει τους Έλληνες πάντοτε ολίγους. Ότι αρχή και τέλος, παλαιόθεν και ως τώρα, όλα τα θερία πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε. Τρώνε από μας και μένει και μαγιά. Και οι ολίγοι αποφασίζουν να πεθάνουν. Κι όταν κάνουν αυτήνη την απόφασιν, λίγες φορές χάνουν και πολλές κερδαίνουν. Η θέση οπού είμαστε σήμερα εδώ είναι τοιούτη. Και θα ιδούμεν την τύχη μας οι αδύνατοι με τους δυνατούς». -«Τρέ μπιέν», λέγει κι’ αναχώρησε ο ναύαρχος.
                                                                       Στρατηγού Μακρυγιάννη, «Απομνημονεύματα»

Προχωράμε και φέτος, λοιπόν. Σε πείσμα όσων αδημονούν να μας δουν να ψυχορραγούμε, σε πείσμα και ημών των ιδίων που πολλές φορές λιγοψυχήσαμε, μπαίνουμε στον πόλεμο για να νικήσουμε. Δεν πα’ να ‘μαστε λίγοι; Μήπως ήμασταν και ποτέ πολλοί; Θα πεις ότι τώρα τα πράματα φαίνονταν πιο ζόρικα, επειδή χάσαμε πολλούς άξιους πολεμιστές, αλλά τι να κάνεις; Μαθημένος δεν είσαι; Τώρα θα κιοτέψεις;

Κερδήθηκε μία μάχη. Αλλά ο πόλεμος τώρα άρχισε και έχει ψωμί ακόμα. Ξέρω ότι τα πράγματα δεν θα είναι συνέχεια όπως ψες. Θα έρθουν πάλι μέρες που θα βλαστημάμε τη μοίρα μας και το ριζικό μας, που θα βλέπουμε τη νίκη σαν ψηλό και δύσβατο βουνό. Αλλά θα έρθουν κι άλλες νικηφόρες βραδιές, που θα ανυψώσουν το ηθικό και θα δώσουν κουράγιο για να συνεχίσουμε τον πόλεμο. Τα παιδιά και ο στρατηγός έδειξαν ότι και θέλουν και μπορούν.

Ξέρω βέβαια ότι στην πορεία, εκεί γύρω στα μισά του πολέμου, θα έχουμε και απώλειες. Είμαστε, βλέπεις, από τις ράτσες που παίρνουν αμούστακα παιδιά και γρήγορα τους κάνουν άντρες σωστούς, έτοιμους να διακριθούν στην πιο σκληρή μάχη. Και ζηλεύει ο εχθρός, που δεν μπορεί να βγάλει τέτοια παλικάρια, ενώ έχει το χρήμα και τη σωστή υποδομή και ‘ρχεται και σου τους αρπάζει. Ας είναι. Θα βγάλουμε άλλους. «Τρώνε από μας και μένει και μαγιά», δεν είπαμε;

Αρχίσαμε καλά. Αλλά ξέρουμε τι έχουμε να αντιμετωπίσουμε και δεν γελιόμαστε. Απλώς, η νίκη ήταν αναγκαία για να πιστέψουμε κι οι πιο λιγόψυχοι ότι μπορούμε. Κι αν αποδειχθεί ότι έχουν κανόνια οι «Μπραΐμηδες» κι εμείς οι φτωχοί δεν βαστάξουμε, τουλάχιστον ο θάνατος «θα είναι γλυκός». Όπως είχε πει κι ο στρατηγός (ο… παλιός), «καλύτερα να πεθάνουμε σήμερα, παρά άρρωστοι και δυστυχείς». Αλλά θα τους κάνουμε τη χάρη;

Υ.Γ. Κυρ Θεοδόση, αυτήν τη φορά νικήσαμε στ’ αλήθεια τον Εργοτέλη. Τ’ ακούς κι εσύ κυρ Άγγελε αυτό; Ξέρω ότι σ’ έκαιγαν άλλες έννοιες, γι’ αυτό και μας την έκανες έτσι απότομα, αλλά και η Πανιωνάρα, ε, δεν μπορεί, κάποιος θα ήθελες να σου πει τι έκανε… Και θα νικήσουμε κι άλλους, πολλούς. Κανέναν δεν φοβόμαστε κι όλα καλά θα πάνε.